نقش سبک حل مسأله در پیش بینی سازگاری زناشوییِ ‏ مادران کودکان استثنایی ‏ ‏

هدف پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس سبک های حل مسأله در مادران کودکان استثنایی بود. تعداد نمونه این پژوهش 75 نفر از مادران دارای کودک معلول (نابینا، ناشنوا، معلول جسمی،...) بود که با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش که یک مطالعه همبستگی است از پرسش نامه های سبک حل مسأله کسیدی و لانگ و مقیاس سازگاری زناشویی اسپینر(das)  استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از  روش همبستگی و تحلیل رگرسیون صورت گرفت. یافته ها نشان داد که بین سبک کارآمد و ناکارآمد حل مسأله با سازگاری زناشویی رابطه معناداری وجود دارد(001/0 p <)، همچنین سبکهای حل مسأله می تواند سازگاری زناشویی را در سطح معناداری 001/0 p < پیش بینی می کند. بنابراین می توان نتیجه گرفت سبکهای حل مسأله کارآمد و ناکارآمد بر سازگاری زناشویی تأثیر می گذارد.